تأثیر استرپتومایسس ها بر کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گیاه تره فرنگی و رشد آن

قارچ­های میکوریز آربوسکولار (am) از دیرباز به­عنوان همزیست ریشه اکثر گیاهان در بهبود رشد آنها در شرایط فقر غذایی و تنش­های محیطی مؤثر شناخته شده است. شواهدی وجود دارد که حضور برخی میکروارگانیسم­ها از جمله اکتینومیست­ها یا برخی متابولیت­های حاصل از آنها با افزایش سرعت و مقدار تندش اسپور قارچ­های am و تولید هیف­های بیشتر، تکثیر انبوه این قارچ­ها را فراهم کرده و پتانسیل زادمایه آنها را افزایش داده­اند. در یک آزمایس گلدانی گیاه تره فرنگی با قارچglomus intraradices و سه گونه استرپتوماسیس (streptomyces. sp, s. griseus and s. albogriseus)در یک خاک لوم شنی استریل تلقیح شدند. در زمان برداشت، کلنیزاسیون میکوریزی و فراوانی اندامهای قارچی(هیف و وزیکول) در ریشه، وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی و همچنین غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی اندازه گیری شدند. . نتایج نشان داد که هر سه گونه streptomyces گذشته از این­که باعث تحریک تشکیل همزیستی میکوریزی شدند، پتانسیل قارچ میکوریزی را در افزایش توانایی گیاه تره­فرنگی در جذب فسفر و رشد ریشه و بخش هوایی به­طور قابل توجهی افزایش دادند. هر سه گونه streptomyces نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) باعث افزایش معنی­دار درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گردیدند (01/0p<). این افزایش در گونه streptomyces. sp، 01/63، در گونه     s. albogriseus، 91/56 و در گونه s. griseus، 27/32 درصد بود. همچنین فراوانی اندام­های قارچی در ریشه­های میکوریزی تره­فرنگی در تلقیح توأم با هر سه گونه streptomyces به طور معنی­داری افزایش یافت. تیمارهای باکتریایی streptomyces. sp، s. albogriseus و s. griseus به ترتیب 1/84، 6/78 و 67/71 درصد فراوانی هیف ریشه­های میکوریزی را نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) افزایش دادند. این افزایش در مورد فراوانی وزیکول به ترتیب 46/43، 33/41 و 96/29 درصد بود. تلقیح ریشه­های میکوریزی تره­فرنگی با هر سه گونه streptomyces، وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک بخش هوایی و غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی گیاه را به طور معنی­داری افزایش دادند.